Dag 1. We zijn pelgrims. De start van het Jabikspaad. Einddoel Santiago

Het is zaterdag 14 april, zonnig, rond 12 graden met een stevige wind. Met twee auto's vertrekken we richting Zwarte Haan. Hier zetten we een auto neer en met de andere auto rijden we naar de Oudebildtdijk 928 in Westhoek (frl). Hier begint onze wandeling naar Santiago de Compostella. Maaike, Christa, Björn (5), Nynke (3), Tessa (1) in de kinderwagen uiteraard. 

Deze eerste dag lopen we 4,6 kilometer in 2,5 uur. Onderweg staan we stil bij een aardappelpootmachine. Hoe rustgevend kan het zijn om 10 minuten te observeren hoe de boer met zo'n bakbeest (de machine) mini pooraardappeltjes de grond in kan stoppen. 

Het voelt als een lentedag en we kunnen daardoor heerlijk in het gras zitten. We lunchen tussen grote stenen en schapenpoep. Het brood smaakt heerlijk. Halverwege de tocht komen we bij de schapen met lammeren. Tessa zegt voor het eerst 'aap' en zal daar vast schaap mee bedoelen. Björn loopt als een tirelier en ook Nynke houdt het met haar kleine beentjes goed vol.

Vlak voor het einde komen we zingend aan bij onze eerste stempelpost op de Zeedijk 1 in Zwarte Haan. We worden meer dan vriendelijk ontvangen door mevrouw Wieling en mogen haar hanen-muzeum, de schuur met hooibalen, de schapen met lammeren, het paard Thessa en het kinderspeelhuisje bewonderen/beleven. Een ware rondleiding door een trotse en warme vrouw.

De verrassing is groot wanneer we over de dijk lopen; de zee, helder blauwe lucht en een zacht briesje. Dit was meer dan de beloning waarop we hoopten maar wel de reden waarom we het begin van deze mooie tocht hebben laten eindigen bij het 'einde van de wereld' of in ieder geval, het einde van Nederlandse vaste wal.

Björn en  Nynke vonden het prachtig maar hebben zo'n 2 a 3 dagen nodig gehad om bij te komen.